Leren is een werkwoord
Nu de energiecrisis en de economische gevolgen van de oorlog in Oekraïne de meeste aandacht krijgen, raken de talentschaarste en de ‘war for talent’ wat in de verdrukking. Onterecht. Want een sterke arbeidsmarkt is in crisistijd voor zowel ondernemingen, burgers en overheid van kapitaal belang. Ondernemingen kunnen pas floreren als ze voldoende medewerkers met de juiste competenties aan boord hebben. Werk hebben betekent voor die medewerkers niet alleen koopkracht verwerven, maar ook bijdragen aan de samenleving en zin geven aan het leven. Ten slotte zijn alle ‘extra handen aan het werk’ noodzakelijk om de sociale zekerheid en de pensioenen betaalbaar te houden.
Werk aan de arbeidsmarkt
Om dat plaatje te bereiken moeten we absoluut naar een werkzaamheidsgraad waarbij 80% van de beroepsactieve bevolking, pakweg tussen 18 en 64 jaar, werkt. Door het ontbreken van doortastende hervormingen zijn we daar nog een flink eind van verwijderd.
Er is dus werk aan de arbeidsmarkt. De mismatch tussen de vraag naar en het aanbod van arbeid, zowel kwantitatief, kwalitatief als geografisch, blijft ons meer dan ooit parten spelen. Hoe gaan we werkzoekenden aan een job helpen, inactieven activeren, transities faciliteren, inzetten op inclusie en werkbaarheid, …? Daar zijn tal van tools voor – u leest er alles over in onze recentste editie van REFLECT ‘Tools voor een futureproof arbeidsmarkt’. Daarbij is het belangrijk dat verschillende stakeholders elkaar vinden en op een gezonde en evenwichtige manier rekening houden met elkaars verwachtingen en mogelijkheden.
Erkennen, waarderen en belonen
In het kader van onze tweejaarlijkse bevraging ‘Bridging the Future’ via ons platform Young Talent in Action zoomen we even in op de aanstormende generatie schoolverlaters. De laatste babyboomers en generatie X op de arbeidsmarkt maken vandaag volop plaats voor generatie Y en generatie Z. Zij zullen de arbeidsmarkt vormen en starten met een heel ander waarden- en normenpatroon dan de voorgaande generaties. Dat vraagt om een andere manier van erkennen, waarderen en belonen. Jongeren gaan bijvoorbeeld anders om met hiërarchie, structuur en regelmaat. Ze verwachten flexibiliteit, willen zichzelf zoveel mogelijk ontwikkelen, snakken naar voldoende zelfstandigheid, verantwoordelijkheid, variatie en uitdaging. Ze zijn daarbij niet van plan om hun dagen te slijten bij een en dezelfde werkgever die hen een vast uurrooster oplegt.
Dat wordt heel tastbaar in de resultaten van de bevraging die we samen met AG realiseerden – u kunt het volledige rapport ‘Bridging the Future - report 2022’ hier lezen. Zo verwachten jongeren dat hun werkgever op verschillende manieren flexibiliteit aanbiedt. 3 op de 4 jongeren vragen flexibele uren, terwijl 6 op de 10 verwachten dat hun werkgever telewerk toelaat. Maar liefst 75% van de jongeren is geïnteresseerd in een voltijdse werkweek over vier dagen. De drang van jongeren naar maatwerk en flexibiliteit vertaalt zich ook in hun verwachtingen over mobiliteit en de samenstelling van het loonpakket. Tegelijk horen we dat het onderwijs de jongeren te weinig voorbereidt op de arbeidsmarkt (29%). Daarin worden ze gesteund door 70% van de werkgevers. Werkplekleren biedt hier een kans om de mismatch tussen vraag en aanbod te verkleinen.
“Leren is werken en werken is leren, de hele loopbaan lang. Het VBO en zijn leden kunnen daarbij als bruggenbouwers optreden”
Als grootste werkgeversorganisatie van het land juichen we het enthousiasme van de jongeren toe om meer modulair te blijven leren én te groeien. Aan de brede wereld van het onderwijs om die mogelijkheden nog sterker te faciliteren. Leren is werken en werken is leren, de hele loopbaan lang. Een intensere samenwerking tussen het onderwijs en de bedrijfswereld is cruciaal, het VBO en zijn leden-federaties kunnen daarbij als bruggenbouwers optreden.
