Als het van de minister van Werk en Economie afhangt, wordt herstructureren, maar evengoed het overdragen van (een afdeling van) de onderneming, in de nabije toekomst een bijna onmogelijke klus. Hij wil zowel de wet-Renault als de regels met betrekking tot de overgang van onderneming (nu volledig geregeld in cao 32bis) grondig aanpassen. Het enige doel daarvan is om het proces extreem complex, veel langer, en substantieel duurder te maken, waardoor menig ondernemer het voortbestaan van de onderneming mogelijk niet meer zal kunnen garanderen.
Het is een publiek geheim dat het voorontwerp van wet het dossier-Delhaize als richtsnoer neemt, en er vooral op gericht is om de rol van de vakbonden zowel bij herstructureringen als bij overnames te versterken. In onze wereld in volle transitie, die ondernemingen soms verplicht om het roer volledig om te gooien om sterker te staan en daarmee onze welvaart te waarborgen, zal dergelijk wetgevend ingrijpen contraproductief zijn. De voorbeelden hierna illustreren de kortzichtigheid en de tunnelvisie van de opsteller van het voorontwerp van wet.
De termijn waarin het aantal ontslagen wordt geanalyseerd om te bepalen of een bedrijf overgaat tot collectief ontslag zal worden verdubbeld. De huidige periode van 60 dagen wordt opgetrokken naar 120 dagen. De drempel van een collectief ontslag met alle daaraan gekoppelde verplichtingen (zie wet-Renault) wordt met andere woorden veel sneller bereikt. Nieuw is ook de formele verplichting om een sociaal plan overeen te komen met de vakbonden. Zij krijgen daardoor de handen volledig vrij om de onderhandelingen eindeloos lang te rekken en het onderste uit de kan te halen, want die nieuwe verplichting maakt de wettelijke termijn van 30 dagen ondoeltreffend. Als toemaatje zal de onderneming aan alle onderaannemers en medecontractanten met wie zij een commerciële relatie van enig belang heeft (jaarlijks voor 300.000 euro aankopen gedurende 5 jaar, en 30% van jaarlijks zakencijfer) een impactanalyse moeten bezorgen en alle werknemersvertegenwoordigers moeten betrekken bij de informatie- en consultatieprocedure. Zie je het al gebeuren: een heel parlement krijgt medezeggenschap over het volledige proces, want de kans is immers reëel dat het over een honderdtal bedrijven gaat. En die impactanalyse? Je hebt als onderneming toch helemaal geen info over de business en het personeel van een derde, die strikt vertrouwelijk en overigens door zakengeheim en GDPR beschermd is (en terecht!).
In de materie van overgang van onderneming zit een nieuwigheid, die werkelijk ongezien is: je bent als overdrager hoofdelijk aansprakelijk voor alle schulden ten aanzien van de overgedragen werknemers die ontstaan na de overdracht. Je tekent met andere woorden een blanco cheque, want je hebt geen enkele zeggenschap, noch impact op het beleid van de overnemer na de overname. Naast alle bestaande risico’s (en dat zijn veel meer dan alleen HR-gerelateerde risico’s), krijgt de overdrager er een totaal onberekenbaar risico bij. Wie stapt nog in een dergelijk proces? En ook hier wordt een plaatsje gereserveerd voor alle werknemersvertegenwoordigers van overdrager en overnemer bij het proces van informatie en consultatie met als ultiem doel om afspraken te maken ten voordele van het overgedragen personeel. Een dergelijk proces – dat in de praktijk onmogelijk uitvoerbaar is – is de kroniek van een aangekondigde dood.
Dit wetgevend initiatief zal er vooral voor zorgen dat ondernemingen niet meer in staat zullen zijn om het voortbestaan van de onderneming in de toekomst te waarborgen en België zal zonder twijfel nog verder zakken in de ranking van gunstige investeringslanden. Het blijft wanhopig wachten op maatregelen die de competitiviteit van onze ondernemingen eindelijk eens zullen versterken. Stop de tsunami aan maatregelen die alleen maar oog hebben voor extra beschermingen van werknemers en onze economie verstikken en breng opnieuw evenwicht door ondernemen weer positief te benaderen!
Lees meer artikels over:
