Technologieën rond koolstofbeheer vormen een integraal onderdeel van de oplossing om tegen 2050 klimaatneutraliteit te bereiken. Dat is de kernboodschap achter de nieuwe Industrial Carbon Management Strategy die de Europese Commissie op 6 februari heeft gepubliceerd. De Industrial Carbon Management Strategy, ofwel de EU-strategie voor industrieel koolstofbeheer, heeft tot doel een gunstig klimaat te scheppen voor de ontwikkeling en opschaling van technologieën voor het afvangen, opslaan, vervoeren en gebruiken van CO2-uitstoot.
De Europese Commissie publiceerde de strategie samen met de mededeling over de tussentijdse 2040-doelstelling, waarin wordt gesteld dat de EU zijn broeikasgasemissies met 90% moet reduceren tegen 2040 ten opzichte van 1990. Die tussentijdse doelstelling vereist een bijdrage van alle economische sectoren in het decarboniseren van hun processen. De EU erkent daarbij dat sommige sectoren in 2040 nog afhankelijk zullen zijn van fossiele brandstoffen (voor transport en industriële processen) en koolstofbeheer dus een belangrijke rol speelt om ook die sectoren te decarboniseren.
De strategie is gebaseerd op drie technologische trajecten, gedefinieerd door de Europese Commissie:
- Afvang van CO2 voor opslag (carbon capture for storage – CCS) = CO2-emissies van fossiele, biogene of atmosferische oorsprong worden opgevangen voor permanente geologische opslag
- Afvang van CO2 voor gebruik (carbon capture for utilisation – CCU) = opgevangen CO2 wordt gebruikt om fossiel-gebaseerde koolstof te vervangen in synthetische producten, chemicaliën of brandstoffen
- Verwijdering van CO2 uit de atmosfeer = biogene of atmosferische CO2 wordt opgevangen door technologische middelen en in permanente opslag geplaatst
De Commissie erkent ook de noodzaak van geschikte infrastructuur voor transport als een belangrijke facilitator voor al die trajecten. Indien de opgevangen CO2 niet ter plaatse gebruikt kan worden, moet hij worden vervoerd voor gebruik in industriële processen of voor geologische opslag.
De EU streeft tegen 2030 naar een CO2-opslagcapaciteit van minstens 50 miljoen ton per jaar, met bijbehorende transportinfrastructuur. Tegen 2040 moeten regionale koolstofwaardeketens economisch levensvatbaar zijn en moet CO2 een verhandelbare grondstof worden in de EU-markt. Na 2040 moet industrieel koolstofbeheer integraal deel uitmaken van het economische systeem van de EU, met biogene of atmosferische koolstof als belangrijkste bron voor industriële processen of transportbrandstoffen.
Naast de nodige regulering benadrukt de Commissie de noodzaak om bepaalde voorwaarden te creëren om industrieel koolstofbeheer te bevorderen. Onder andere het scheppen van een gunstig financierings- en investeringsklimaat, zowel voor de technologieën als voor onderzoek en ontwikkeling. Om zekerheid voor de investeerder te garanderen en levensvatbare bedrijfsmodellen te ontwikkelen, moet ook het publieke bewustzijn worden vergoot. Tot slot beklemtoont de Commissie de noodzaak van verdere internationale samenwerking om koolstofbeheer op te schalen.
Lees meer artikels over:
