Haar vader, wijlen Norbert Joris, was zijn tijd ver vooruit toen hij de onzinkbare boot of de eerste energiezuinige modulaire passiefwoningen op de markt bracht. Hij was niet alleen visionair ondernemer, maar vond ook dat hij in ruil voor alle kansen die hij kreeg, iets terug moest doen voor de maatschappij. Bovendien was hij ervan overtuigd dat grote verschillen in welvaart op termijn altijd negatief zijn. Toch lijkt het er steeds meer op dat die welvaartskloof breder wordt. Niettemin blijft Christ’l Joris optimistisch geloven in een betere toekomst. De kracht daarvoor haalt ze “uit mensen die ook positief in de wereld staan. Maar daarnaast zijn er ook de feiten. Iemand zoals de gezondheidseconoom Hans Rosling toont met feiten aan dat de wereld er globaal op vooruitgaat. Te veel mensen onderschatten die positieve feiten, denk maar aan het effect van vaccinaties”.

“Wat wij vandaag welvaart noemen, is de kortetermijnwelvaart”

Ecowelvaart

Samen met 32 andere vrouwen actief in het maatschappelijke veld, deed Christ’l Joris een oproep naar de overheid, het bedrijfsleven en de academische wereld om samen te zitten en het momentum te grijpen om welvaart en duurzaamheid te combineren in ecowelvaart. Daarmee stelt ze dat er geen trade-off is tussen het realiseren van een duurzamere maatschappij en het ‘persoonlijke’ bruto nationaal product. Anders gezegd, ook zonder welvaart in te leveren, kunnen we duurzamer leven. “Wat wij vandaag welvaart noemen, is de kortetermijnwelvaart. We moeten verder vooruit durven kijken en vandaag een aantal minder essentiële zaken opgeven voor een betere wereld op langere termijn. Een appel is een appel, of die nu van heel ver komt of van de lokale fruitboer. Zelf kom ik niet meer met de auto naar Brussel. Ik offer wat luxe op, in ruil voor andere, ook wel leuke zaken eigen aan het openbaar vervoer.”

In het klimaatdebat begrijpt ze niet waarom de industrie in activistische kringen steeds opnieuw wordt afgeschilderd als vijand nummer 1. Veel bedrijven hebben oplossingen en kennis in huis, maar “het is niet aan de bedrijven om de moeilijke beslissingen te nemen, dat moet de politiek doen”. Christ’l Joris is wel bereid moeilijke beslissingen te aanvaarden, als duidelijk wordt gemaakt waarom en hoe ze worden uitgevoerd. Vandaag verwijt ze de politiek dat die het niet aandurft om de onderliggende problemen aan te pakken. “Denk aan de kernuitstap. Ergens moet er een bijzondere plek in de hel zijn voor iemand die beslist tot een kernuitstap, maar vervolgens nalaat de stappen te zetten die naar zo’n uitstap leiden. Waardoor we tientallen jaren later nog altijd nergens staan.” Maar bovenal is ze boos op de manier waarop onze overheid haar asielbeleid voert. Waarom? Te lang om hier toe te lichten. Luister naar de podcast.

Welvaart creëren en herverdelen

Als tiener wilde Christ’l Joris arts worden in een ontwikkelingsland. Vandaag staat ze met een been in het bedrijfsleven, met het andere in de non-profitsector zonder zich op te sluiten in een van beide werelden. “Uiteindelijk komt het op hetzelfde neer”, zegt ze, “Het gaat om welvaart creëren en welvaart herverdelen. Ze gaan samen, zijn alle twee even belangrijk en ik heb het voorrecht dat ik beide op een uitgesproken manier kan doen.”

Zet alvast de volgende Let’s Talk-podcast van het Verbond van Belgische Ondernemingen in uw agenda en tune in! Met als gast Thomas Leysen, topindustrieel, groene ‘jongen’ (zonder naïef te zijn) en onvermoeibaar gedreven door natuurlijke nieuwsgierigheid en intellectuele honger. De vader van vier kinderen doorbreekt zelden de stilte, maar voor Let’s Talk maakt hij graag een uitzondering. Luister op donderdag 23 februari 2023.